Naucz mnie Ukochany jak żyć, gdzie Ciebie nie ma

 Naucz mnie jak rozpamiętywać każdą

Twoją czułość, by pączkowała wtedy gdy jesteś daleko.

Naucz mnie nie budzić się z krzykiem,

bo jesteś nie dla mnie.

Naucz mnie jak patrzeć na innych mężczyzn,

by nie widzieć w nich Ciebie.

Jak zabić swoją niepewność,

brak wiary prawdziwej, głupotę, naiwność.

Naucz mnie jak parzyć herbatę,

by smakowała jak Twoja.

Jak patrzeć na kwiaty, które usychają bez Ciebie.

Jak zasypiać wiedząc, że nawet okna ciemne.

Jak nie umierać widząc listonosza i nie

drżeć przed listową skrzynką w Nadziei,

że pełna. Jak nie obżerać się czym

popadnie i jak czekać zwyczajnie...

Nie sztuką dać się Pokochać, sztuką jest odpowiedzieć Miłością na Miłość...

Gdy czasem smutek Serce uciska i beznadzieję wdycham z powietrzem, gdy z sił opadam i już nie wierzę, że coś się może zmienić na lepsze. Gdy łza ukradkiem mi się wymyka i nic dobrego to nie oznacza, wtedy podsuwa mi Ktoś chusteczkę i ciepłym deszczem słów mnie otacza i nie zadaje zbyt wielu pytań, tylko trwa ze mną w moim cierpieniu aż się wypłaczę, a potem wesprę na jego mocnym jak dąb ramieniu. Ktoś, kto nie mówi, że jest mu przykro, tylko współczuje mi już od progu spiesząc z pomocą uważnie słucha, aby mnie potem polecić Bogu... Więc kiedy plecak zmartwień zbyt ciężki, wtedy rozglądam się dookoła a może po to właśnie dziś cierpię, by znów w Człowieku spotkać Anioła...

Niby wesoła, a jednak często smutna. Niby odważna, a jednak często nieśmiała. Niby szalona, a jednak często spokojna. Niby inteligentna, a jednak tak ciężko rozumiejąca Życie. Niby silna, a jednak płacze gdy nikt nie widzi...

.

☘

W kręgu przyjaciół przebywać,

wrogów zostawić za bramą.

niczego nie zaniedbywać,

w podróż się udać nieznaną.

Przyjaciół wciąż mieć przy sobie,

nie myśleć o tym co boli,

tak mówią nawet przechodnie.

duszę swą trzeba wyzwolić.

I w sobie zadusić smutki,

niech serce swym rytmem bije,

nasz pobyt jest tu..

zbyt krótki,

by zniszczyć to co w nas żyje."

☘

Niektóre rzeczy i miejsca nie będą już nigdy takie same. Zabrakło w nich Osób, które nadawały im wyjątkowego znaczenia...

Byłem jak Twoja osobista paczka fajek. Kupiłaś ją po raz pierwszy, podobno chciałaś zobaczyć jak smakuje. Wyciągnęłaś pierwszą i zaciągnęłaś się. Posmakowała Ci. Była inna niż wszystkie. Chciałaś więcej i więcej... Wyciągnąłeś drugą. Teraz już wiedziałaś czego się spodziewać. Przyjęłaś to spokojniej, jednak znowu nie mogłaś powstrzymać zachwytu. Trzecia... Jeszcze odrobinkę smakowała inaczej. Coraz bardziej dorównywała zwykłym fajkom. Czwarta... Paliłaś z przywzwyczajenia. Piąta... Zaciągnięcie bez żadnego namysłu. Ostatnia... Cisnąłaś peta z taką mocą w popielniczkę, że połamał się na kilka części. Paczkę zwinęłaś w kulkę i rzuciłaś do śmietnika, nie trafiając do niego poobijała się i leżała tam sama. Czasem ochlapywał ją samochód, uderzał okropny deszcz. Nie było tam tak przyjemnie jak w Twojej ciepłej kieszeni. Ale najgorsze było to, że poszłaś po inną paczkę...

♫ OneRepublic " Good Life " ♫

To smutne, że Żyjemy w takich czasach, iż ślub Młodych Ludzi z Miłości szokuje, a pierwsze pytanie jakie słyszy Para Młoda, to czy wpadli...

Kiedy jes­teś blis­ko mnie
jest mi le­piej niż we śnie.
Mogę Cię dot­knąć, bu­ziakiem ob­darzyć
a mo­je ser­ce zaczy­na marzyć.
Wszys­tko jest wte­dy bar­dzo proste
na­wet try­wial­ne wier­sze miłosne.
Ale kiedy wy­jeżdżasz nie umie się rozstać
mo­je uczu­cie nie pot­ra­fią te­mu sprostać.
Wszys­tko się wiąże wte­dy z cza­sem
kiedy zno­wu Cię Słońce zobaczę.
 

Jutro...
Utulę cię w mych ramionach,
Przy­tule tak moc­no aż,
Tęskno­ta skona.
I będę do­tykał Twojej
oso­bowoś­ci by poczuć Ciebie,
aż, do wyk­wi­tu radości.
Będę wy­jeżdżał na dni,
ty­god­nie całe...
By pow­ra­cać i kochać...
Tak jak chciałem

Na walizkach

Spa­kowa­na wa­liz­ka
w ręku bi­let.

Pop­ra­wiam ci kra­wat
A ty...
po­całowałeś mo­je us­ta.

Wy­jeżdżasz... 
wiem.

Znów będę cze­kać.
Zas­ta­nawiam się jed­nak,
Czy My 
to wciąż my?

Czy is­tnieje­my?

Ociera­my się o siebie
ogar­nięci po­tokiem obo­wiązków.
Ni­by ra­zem
a tak od­legli.

Czy my się jeszcze zna­my?
Gdzie jest czas na miłość.

Spty­kamy się
zmęcze­ni codzien­nością
Spla­tamy nasze dłonie
Pat­rzy­my w oczy,

I...
usy­piamy 
śniąc swo­je marze­nia.

Tam 
w od­ległej krainie snów
jeszcze wciąż jes­teśmy ra­zem.

— aloya

Zapominamy że Życie jest kruche, delikatne że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy jak byśmy byli nieśmiertelni. Codziennie patrz na Świat jakbyś oglądał go po raz pierwszy...