Wiersze do pamiętnika
W każdym prawie zeszyciku, mało
prawdy dużo krzyku. Wciąż te wiersze
oklepane, z różnych książek
przepisane, a ja piszę skromnie -
"nie zapomnij o mnie".
Gdy kiedyś wśród wieczornej ciszy
wspominać będziesz przyjaciół imiona,
o jedno proszę - nie zapomnij o mnie.
Zalicz o mnie do przyjaciół grona.
Największą sztuką w życiu jest śmiać
się zawsze i wszędzie. Nie żałować tego,
co było i nie bać się tego, co będzie.
Nie chodź różnymi drogami, ale zawsze
swoją drogą. Czarę szczęścia wciąż
dziel z nami, a cierpienia oddaj
wrogom. Unikaj fałszu, nie znaj
zazdrości. Nie kochaj tego, kto
nie wart miłości. Nikomu serca nie
oddaj w ofierze - z wyjątkiem tego,
kto kocha Cię szczerze.
Gdy Cię znudzi ten świat uroczy,
który Cię wabi, upaja i nęci, wtedy
choć czasem zwróć swoje oczy,
na kartkę pamięci.
Bądź przyjaciółką wszystkich
płaczących, ocieraj łzy co gorzko
im płyną. Uśmiech promienny miej
zawsze na twarzy, a będziesz zawsze
kochaną dziewczyną.
Kiedy babcią będziesz już, okulary na
nos włóż, weź pamiętnik w ręce swe i
przeczytaj imię me.
Jedni żądają wyrzeczeń, drudzy gorącej
miłości. Moje życzenie jest skromne:
wspomnij mnie kiedyś w przyszłości!
Piękne są róże z perskiego ogrodu, piękne
jest dziewczę polskiego narodu. Polką bądź
zawsze i wszędzie a każdy Polak kochać Cię będzie.
Nie zrywaj nici przyjaźni, bo nie wiesz
czym grozi zerwanie. Choć nitkę zwiążesz,
węzeł na zawsze zostanie.
Każdy kwiat zwiędnie, każdy barwę zmienia,
tylko jeden pozostanie. Jest to kwiat
wspomnienia.
Tak przemija dzień, tak przemija czas
i nie zdoła los cofnąć nawet dnia.
Wszystko kończy się razem z którymś
dniem i przemija z wiatrem...
Życie to nie rozdział z powieści ani
wdzięczna ballada lecz jest to księga,
która w swej treści głębokie cele posiada.
To nie sztuka iść przez życie, kiedy
radość zewsząd tryska, ale iść z pogodną
mina, kiedy ból za serce ściska.
Data i godzina poszły dziś do kina.
Wpisał się ktoś znany, lecz nie podpisany.
Jeśli zgadniesz, kto to taki, to dostaniesz
dwa buziaki. Jeśli zgadniesz, że to ja,
to dostaniesz jeszcze dwa.
Nie złoto co się świeci
Nie brylant co wiele wart
Lecz to co się kocha
To największy skarb
Pomnij prawdę prostą,
co życiem kieruje:
Człowiek w szczęściu drugiego
swoje szczęście znajduje.
Głodnego nakarm chlebem,
z ubogim ubranie dziel.
Łyk wody daj spragnionemu,
w oczach słońce miej !
Chociaż błyskotki zdobią człowieka
Chociaż na ubiór świat oczy zwraca pamiętaj
Nie strój zdobi człowieka
Lecz pilność, uczciwość, praca
Choć poznasz życie i cały świat,
wciąż będziesz tęsknił do szkolnych lat.
Pamiętaj!
Zawsze i wszędzie
Ze miłość prawdziwa
Nie w słowach
Lecz w sercu się mieści
Ten szczerze kocha
Kto miłość ukrywa
pod smutnym płaszczem boleści.
Nauka i praca będą twą ozdobą,
Cnota i prawda niech idą za tobą,
Niech towarzyszą ci same zalety,
Tworząc z ciebie ideał kobiety.
Tyleśmy lat miłych ze sobą przeżyli!
Oby ich szereg wspominając długi,
Nikt z nas nie znalazł jednej takiej chwili,
Której by przeżyć już nie chciał raz drugi.
A gdy zapomnisz o mnie wśród świata i ludzi,
Ten wiersz przypomnienie niechaj w Tobie zbudzi!
W każdym prawie zeszyciku,
mało prawdy dużo krzyku.
Wciąż te wiersze oklepane,
z różnych książek przepisane,
a ja piszę prosto, skromnie
- "nie zapomnij o mnie".
Największym skarbem jest czyste sumienie,
ono cenniejsze niż drogie kamienie.
Na nic bogactwo oraz przepych złoty,
gdy w sercu nie ma spokoju ni cnoty.
Biedne gwiazdy wysoko,
każda ma jedno oko,
Może więcej nie trzeba,
gdy się jest Gwiazdką z nieba?
Jak gwiazdeczka na niebie -
jasna, cicha i drgająca,
Tak ty bądź przez całe życie -
dobra, miła i kochająca.
Lepiej jest umrzeć w kwiecie miłości
I spocząć w ciemnej mogile,
Niżeli kochać bez wzajemności,
Lub być kochanym przez chwilę.
Nie każdy chłopak świnią jest,
nie każdy w żywe oczy kłamie.
Jeden pokocha i powie "cześć",
a drugi na zawsze zostanie.
Lew wiadomo - pazur lwi,
Lew sobie z wszystkich wrogów drwi.
Bo jak lew tylko ryknie -
wróg natychmiast zniknie!
