Wiersze do pamiętnika
W każdym prawie
zeszyciku, mało
prawdy dużo krzyku.
Wciąż te wiersze
oklepane, z różnych
książek
przepisane, a ja
piszę skromnie -
"nie zapomnij o
mnie".
Gdy kiedyś wśród
wieczornej ciszy
wspominać będziesz
przyjaciół imiona,
o jedno proszę - nie
zapomnij o mnie.
Zalicz o mnie do
przyjaciół grona.
Największą sztuką w
życiu jest śmiać
się zawsze i
wszędzie. Nie żałować tego,
co było i nie bać
się tego, co będzie.
Nie chodź różnymi
drogami, ale zawsze
swoją drogą. Czarę
szczęścia wciąż
dziel z nami, a
cierpienia oddaj
wrogom. Unikaj
fałszu, nie znaj
zazdrości. Nie
kochaj tego, kto
nie wart miłości.
Nikomu serca nie
oddaj w ofierze - z
wyjątkiem tego,
kto kocha Cię
szczerze.
Gdy Cię znudzi ten
świat uroczy,
który Cię wabi,
upaja i nęci, wtedy
choć czasem zwróć
swoje oczy,
na kartkę pamięci.
Bądź przyjaciółką
wszystkich
płaczących, ocieraj
łzy co gorzko
im płyną. Uśmiech
promienny miej
zawsze na twarzy, a
będziesz zawsze
kochaną dziewczyną.
Kiedy babcią
będziesz już, okulary na
nos włóż, weź
pamiętnik w ręce swe i
przeczytaj imię me.
Jedni żądają
wyrzeczeń, drudzy gorącej
miłości. Moje
życzenie jest skromne:
wspomnij mnie kiedyś
w przyszłości!
Piękne są róże z
perskiego ogrodu, piękne
jest dziewczę
polskiego narodu. Polką bądź
zawsze i wszędzie a
każdy Polak kochać Cię będzie.
Nie zrywaj nici
przyjaźni, bo nie wiesz
czym grozi zerwanie.
Choć nitkę zwiążesz,
węzeł na zawsze
zostanie.
Każdy kwiat
zwiędnie, każdy barwę zmienia,
tylko jeden
pozostanie. Jest to kwiat
wspomnienia.
Tak przemija dzień,
tak przemija czas
i nie zdoła los
cofnąć nawet dnia.
Wszystko kończy się
razem z którymś
dniem i przemija z
wiatrem...
Życie to nie
rozdział z powieści ani
wdzięczna ballada
lecz jest to księga,
która w swej treści
głębokie cele posiada.
To nie sztuka iść
przez życie, kiedy
radość zewsząd
tryska, ale iść z pogodną
mina, kiedy ból za
serce ściska.
Data i godzina
poszły dziś do kina.
Wpisał się ktoś
znany, lecz nie podpisany.
Jeśli zgadniesz, kto
to taki, to dostaniesz
dwa buziaki. Jeśli
zgadniesz, że to ja,
to dostaniesz
jeszcze dwa.
Nie złoto co się
świeci
Nie brylant co wiele
wart
Lecz to co się kocha
To największy skarb
Pomnij prawdę
prostą,
co życiem kieruje:
Człowiek w szczęściu
drugiego
swoje szczęście
znajduje.
Głodnego nakarm
chlebem,
z ubogim ubranie
dziel.
Łyk wody daj
spragnionemu,
w oczach słońce miej
!
Chociaż błyskotki
zdobią człowieka
Chociaż na ubiór
świat oczy zwraca pamiętaj
Nie strój zdobi
człowieka
Lecz pilność,
uczciwość, praca
Choć poznasz życie i
cały świat,
wciąż będziesz
tęsknił do szkolnych lat.
Pamiętaj!
Zawsze i wszędzie
Ze miłość prawdziwa
Nie w słowach
Lecz w sercu się
mieści
Ten szczerze kocha
Kto miłość ukrywa
pod smutnym
płaszczem boleści.
Nauka i praca będą
twą ozdobą,
Cnota i prawda niech
idą za tobą,
Niech towarzyszą ci
same zalety,
Tworząc z ciebie
ideał kobiety.
Tyleśmy lat miłych
ze sobą przeżyli!
Oby ich szereg
wspominając długi,
Nikt z nas nie
znalazł jednej takiej chwili,
Której by przeżyć
już nie chciał raz drugi.
A gdy zapomnisz o
mnie wśród świata i ludzi,
Ten wiersz
przypomnienie niechaj w Tobie zbudzi!
W każdym prawie
zeszyciku,
mało prawdy dużo
krzyku.
Wciąż te wiersze
oklepane,
z różnych książek
przepisane,
a ja piszę prosto,
skromnie
- "nie zapomnij
o mnie".
Największym skarbem
jest czyste sumienie,
ono cenniejsze niż
drogie kamienie.
Na nic bogactwo oraz
przepych złoty,
gdy w sercu nie ma
spokoju ni cnoty.
Biedne
gwiazdy wysoko,
każda ma jedno oko,
Może więcej nie
trzeba,
gdy się jest
Gwiazdką z nieba?
Jak gwiazdeczka na
niebie -
jasna, cicha i
drgająca,
Tak ty bądź przez
całe życie -
dobra, miła i
kochająca.
Lepiej jest umrzeć w
kwiecie miłości
I spocząć w ciemnej
mogile,
Niżeli kochać bez
wzajemności,
Lub być kochanym
przez chwilę.
Nie każdy chłopak
świnią jest,
nie każdy w żywe
oczy kłamie.
Jeden pokocha i
powie "cześć",
a drugi na zawsze
zostanie.
Lew wiadomo - pazur
lwi,
Lew sobie z
wszystkich wrogów drwi.
Bo jak lew tylko
ryknie -
wróg natychmiast
zniknie!
|