N

Na nic moralne przekonania, gdy egotyzm jedyną racją działania.

Na nic wiedza o dobru, skoro nie wspiera jej żaden czyn.

Na okazje nie warto czekać, lepiej je tworzyć.

Na ołtarzu ojczyzny chętniej składa się myśli i słowa, niż wolę i czyny.

Na wychowaniu małp zna się niewielu, na wychowaniu ludzi – wszyscy. Dlatego z wychowaniem małp nie jest najgorzej.

Nadmiar ambicji to choroba pychy i samouwielbienia, jej niedomiar to choroba lęku i niepełnej wartości.

Nadmierna wiara w szczęście i przypadek jest tylko dowodem naszej bezsilności wobec własnego losu.

Nacjonalizm – to tylko zbiorowy egoizm.

Najbardziej męczą dialogi z sobą i monologi innych.

Najbardziej męczącym zajęciem jest nie kończący się wypoczynek.

Najbardziej mi nieprzyjemnie, gdy czuję, że nie ma mnie we mnie.

Najbardziej perfekcyjną ze wszystkich moich masek jest maska naturalności.

Najbardziej pewni jesteśmy wtedy, kiedy obiecujemy coś innym. Najmniej pewni, kiedy inni obiecują nam.

Najbardziej przewrotna jest moda. Gdy tylko coś stanie się modne, natychmiast przestaje być modne.

Najbiedniejsi są ci, którzy już niczego nie oczekują i niczego od nikogo nie chcą.

Najczęściej dopiero po dłuższej z kimś znajomości przekonujemy się, że jest on nierozpoznawalny.

Najczęściej pomaga się innym po to, aby sprawić przyjemność sobie.

Najlepsza żona, to taka, która słucha nas z zainteresowaniem i uwagą, pojmuje ze zdumieniem, zapamiętuje z trudem, niczemu się nie dziwi i zapomina z łatwością.

Najlepsze małżeństwa to takie, w których małżonkowie nie tylko że nie sypiają we wspólnym łożu, ale nie zamieszkują także pod wspólnym dachem.

Najlepsze są tylko te szkoły, w których uczą, jak uruchomić własne diabły i własne anioły.

Najlepszym sędzią każdego narodu są jego własne dzieje.

Najłatwiej pamiętać to, o czym zapomnieć się nie da.

Najmniej jest kobiet trudnych do zdobycia i łatwych do zniesienia, najwięcej łatwych do zdobycia i trudnych do zniesienia.

Najmocniejsze są kobiety słabe.

Najbezpieczniej jest mówić ludziom o sprawach, o których mogą oni łatwo i szybko zapomnieć.

Najpiękniejsze kwiaty kiełkują i więdną w ukryciu.

Najtrudniejsze do zniesienia są rady doświadczonego kretyna.

Największą miłością w życiu każdego arystokraty jest jego własne drzewo genealogiczne.

Największym moim marzeniem: aby pochodzenie nie było już nigdy ludzkim przeznaczeniem.

Najwyraźniej widać zwykle tylko jeden cel. Własny.

Nam wydaje się, że to my czynimy miłość, a to ona czyni nas wszystkich.

Narody, które przed wiekami zadbały o piękne o sobie mity, dziś jeszcze czerpią z tego ogromne profity.

Nasi przyjaciele są często tylko dlatego jeszcze nasi, że naszego myślenia nie słychać.

Nasze cele są zwykle mało konkretne, bo wyznaczamy je częściej swoim marzeniom, niż czynom.

Nasze istnienie jest tylko pogonią za pełnią, brakiem czegoś, niedokonaniem, a więc... niedoistnieniem.

Nasze pomyłki są konieczne i pożyteczne... Sprawiają przecież innym wiele radości.

Natura ma swoje własne i nieodparte przyczyny dla wszystkiego, co czyni. Człowiek może czynić bez nich.

Nauka jest krępowana przez konieczność dowodzeń i argumentacji. Nasz irracjonalizm obchodzi się bez tego.

Nawet ci, co mają wszystko, nie mogą mieć tego wszystkiego jednocześnie.

Nawet konieczność może być przyjemnością, jeśli się ją zdoła polubić.

Nawet kompletnym durniom wydawać się może, że rozprawiają o czymś z ogromnym znawstwem.

Nawet odkryte już myśli zawierać mogą ukryte jeszcze intencje.

Nawet przez miłość stoczyć się można słodko na same dno.

Nawet z cudzych przykrości można mieć sporo radości.

Niby zwykłe gadu, gadu... a ile czasem w tym jadu.

Nic, co nowe, nie jest naprawdę nowe. Nowe już było.

Nic na to nie poradzę, że czasem siebie lubię, a czasem nie cierpię. Nic też nie poradzą na to inni, że postrzegam ich podobnie, zaś oni – mnie.

Nic nie jest takim, jakim nam się zdaje.

Nic nie przychodzi nikomu za darmo... chyba że nędza lub fortuna.

Nic nierobienie jest niemożliwe, tak jak niemożliwe jest nic niemyślenie.

Nic tak mocno nie skupia nas na sobie – jak własny ból; nic tak mocno nie skupia nas na kimś, jak pierwsza miłość.

Nie chciejmy, aby wszyscy myśleli podobnie, chciejmy, aby reagowali podobnie.

Nie chwali się własnego kraju ponad miarę, chyba że chcemy go sprzedać.

Nie da się kogoś wyleczyć z pierwszej miłości podstawiając drugą.

Nie da się żyć jedynie dla przyjemności, tak samo jak nie da się żyć tylko za karę.

Nie dojrzy pszczółka wśród kwiecia pyłu, czy nie zapyli ją bączek od tyłu.

Nie grzeszy się myślą – tylko bezmyślnością.

Nie istnieje żadna znana metoda poznawania nieznanego.

Nie jestem wcale lepszym, niż jestem; jestem nawet gorszym, niż mi się zdaje.

Nie jest inteligentnym ten, kto nie potrafi ukryć braku inteligencji.

Nie jest powiedziane, że to, co dziś irracjonalne, nie stanie się jutro dowiedzione, zaś to, co dzisiaj dowiedzione, nie stanie się irracjonalne.

Nie kocha się nikogo z jakiegoś powodu, ale po prostu – za nic.

Nie kocha ten, kto czeka na wzajemność.

Nie leczy się obżartego baraniną przez podstawienie mu półmiska z cielęciną. Ulgi to nie przynosi, odruch wymiotny wzbudzić może.

Nie ma już pośród nas Marksa, a wciąż się marksizuje, nie ma Kanta, a wciąż się kantuje.

Nie ma ludzi zdolnych do wszystkiego i niezdolnych do niczego.

Nie ma naprawdę dorosłych; wszyscy jesteśmy niedorośli.

Nie masz racji mówiąc, że ktoś nie ma racji. Prawie każdy ma rację – z tym tylko, że racja jednych jest prawdziwa, innych fałszywa.

Nie można zmienić kogoś czy siebie na siłę. Każdy, czy chce, czy nie – zmienia się sam.

Nie można zmienić przeszłości, nie można pokierować przyszłością. Można jedynie zadbać o teraźniejszość.

Nie możemy powiększyć zasobów ziemi; zwiększamy więc jej odpady.

Nie my umieramy przez miłość, ale miłość przez nas.

Nie ten mądry, co mądrość posiada, ale ten, kto wie, co z nią zrobić.

Nie obracamy się sami; nami też obracają.

Nie pogardzam zawodem prostytutki. Wszyscy na rynku pracy robimy to samo... prostytuujemy się sprzedając swoją użyteczność.

Nie po to interpretuje się fakty, aby je wyjaśniać, ale aby dowieść swoich racji.

Nie przebacza się tym, co nigdy i niczym się nie splamili.

Nie pytaj mnie, jaki jestem, bo dowiesz się tego tylko, jakim zdaje mi się, że jestem.

Nie ten wariatem, kto traci wyobraźnię, ale ten, co traci logikę.

Nie ten wie lepiej, co znaczy miłość, kto jej zażywał, ale ten, kto jej nigdy nie zaznał.

Nie to, co wokół siebie zgromadzimy, ale to, co w sobie mamy, jest naszym posiadaniem.

Nie to jest ważne, że się żyje we własnym kraju, ale to że się żyje własnym krajem.

Nie tyle własnych sądów bać się trzeba, co własnej pewności.

Nie tylko gorące żony parzą... lodowate też.

Nie tylko kłamać możemy nieświadomie, żyć również.

Nie warto oceniać ludzi wedle idei, jakie wyznają, lepiej wedle tego, co te idee z nich zrobiły.

Nie wierzcie, że istniały kiedykolwiek ludy prymitywne. To jedynie nasze o nich myślenie jest prymitywne.

Nie wszystko co ludzkie jest wielkie, ale wszystko, co nieludzkie jest małe.

Nie wszystko jest konieczne.... Moje lub twoje życie nie jest naprawdę konieczne.

Nie wystarczy mieć oczy otwarte, aby widzieć; nie wystarczy myśleć, aby rozumieć.

Nie zgadzam się z Panem Adamem z Zaosia, że jesteśmy „Chrystusem Narodów” /cierpiętnikami z własnego wyboru/. Jesteśmy narodem sportowców. Rozgrywamy mecze historii remisowo; mamy tyleż samo powstań, co upadków.

Nie zmieni się charakteru pisma przez wymianę pióra. Nie zmieni się własnego charakteru ani przez zmianę charakteru partnera, ani przez wymianę partnera.

Niektórym trudniej się podpisać, niż popisać.

Niektórzy brak obycia czynią stylem życia.

Nieprawdą jest, że aby coś zrobić, trzeba wiedzieć, jak to zrobić. Niektórzy zbyt dobrze wiedzą, jak to zrobić, nie mając nawet pojęcia, co należy zrobić.

Nieuk – im mniej wie, tym wie lepiej. Brak jakiegokolwiek wykształcenia odczuwa tylko jako swobodę.

Nikt nie ma władzy od Boga do mianowania jednych bezbożnikami, innych – świętymi. Kto to czyni, jest tylko niewolnikiem własnej pychy i własnych uzurpatorskich skłonności.

Nikt nie posiada takich kompetencji, aby podporządkować niezależny i obiektywny los swoim subiektywnym intencjom.

Nikt nie wie więcej, niż wie naprawdę.

Nikt nie zabijałby nikogo z nienawiści, gdyby zabił nienawiść w sobie.

Normalne, że każdy naród chce być pierwszy. Nienormalne tylko, że miejsce pierwsze jest jedno.

O

Oglądanie wschodu jest zawsze warte zachodu.

Ojczyzna, to nie kraj, w którym mieszkasz, ale kraj którego potrzebujesz i który potrzebuje ciebie.

Oślepionym przez miłość nie przywraca wzroku okulista, ale ożenek.

P

Państwa niezaangażowane to te, które nie zdecydowały się jeszcze, przed kim uklęknąć a komu dokopać.

Pechowiec nawet przy kichnięciu może się zakrztusić.

Pełną swobodę w posługiwaniu się językiem odczuwamy zwykle po wypadnięciu wszystkich zębów.

Pielęgnować w sobie tej czy innej głupoty nie warto, skoro i tak namnaża się ona chętnie w nas sama.

Pierwsza miłość jest zawsze przed wszystkimi innymi.

Pierwsza miłość może być zarówno ostatnią, jak i ostatnia pierwszą.

Pierwszy sprzeciw małego dziecka wobec dorosłych – to początek jego rozumu.

Płeć nie odgrywa żadnej roli w przyrodzie, płeć odgrywa tylko rolę w społeczeństwie... pod warunkiem, jeśli podział na płeć w nim jeszcze istnieje.

Po równo uczą nas mądrość przodków, jak i ich głupota.

Poczucie niższości mija tylko wtedy, kiedy nauczymy się z siebie śmiać.

Pokazać komuś, że jest lepszy, może tylko gorszy.

Polakiem być, to znaczy, nie móc być niczym innym, niż Polakiem.

Polakiem nie czyni nas ani dowód osobisty, ani paszport, tylko nasza polskość.

Polityka jest najłatwiejszym i najtrudniejszym zawodem. Jej łatwiznom sprosta niemal każdy; jej trudnościom – nikt prawie.

Polityk nie musi wierzyć w swoje słowa, skoro wierzy we własne interesy.

Pomysły przychodzą od wewnątrz; domysły – od zewnątrz.

Poprzeć rację innego narodu, znaczy uczynić się wasalem jego racji.

Porządek w świecie i w nas samych w takim samym stopniu zależeć może od naszego współudziału... co i od naszej bezwolności.

Posiadamy nie tylko zdolność do tworzenia wartości wymiernych i konkretnych, ale i zdolność tworzenia złudzeń.

Potrafimy kochać lub nienawidzić bez wysiłku. Nie umiemy tylko, mimo wysiłku, ani z miłości, ani z nienawiści zrezygnować.

Pozbawić kogoś polskiego obywatelstwa może byle kto; pozbawić kogoś polskości – nikomu się jeszcze nie udało.

Pozwólcie każdemu być choć trochę złym, inaczej nigdy nie zechce być dla nikogo dobrym.

Pragnienia mają tylko początek, nie mają zaś końca. Nie mogą się więc spełniać w całości.

Prawda pierwsza póty jest prawdziwa, póki nie ustąpi miejsca drugiej.

Prawda to przykra, niestety prawdziwa, że i równość, i nierówność nie musi być sprawiedliwa.

Prawda, że nie ma sensu żyć bez sensu, ale i bezsensem jest chcieć wcześniej śmierci, niż sprawdzenia sensu.

Prawdziwy Polak – to ktoś, kto czuje się dziedzicznie obciążony polskością.

Prawdy dzielą się na wielkie i małe. Pierwsze są do uwierzenia, drugie do konfrontacji.

Prawdy nigdy nie giną, ale ciągle się zmieniają.

Prawdy o życiu naszych wielkich przodków mają to do siebie, że często odstają od prawdy.

Prawica rodzi zwykle partie oporu, lewica – ruchu.

Prawie każdy ma mózg... a tyle w świecie bezrozumności.

Prawie każdy naród ma swoje miejsce na ziemi, ale wiele narodów nie ma jeszcze swojego miejsca pomiędzy narodami tej ziemi.

Prawie wszyscy wierzymy, że najlepsze jest to, co na dobre tylko nam samym wychodzi.

Przebaczyć komuś szczerze może tylko ten, kto wcześniej tego kogoś naprawdę zrozumiał.

Przed ślubem przymykamy często na wiele spraw swoje oczy; otwierają się nam one dopiero po nim. Znacznie rozsądniej i wygodniej byłoby robić odwrotnie.

Przegrana ma tyle samo z brakiem racji, co wygrana z jej posiadaniem.

Przerost poczucia dumy narodowej bierze się najczęściej z zupełnego braku poczucia wstydu i zwykłej przyzwoitości.

Przeszłością żywimy swoje wspomnienia, przyszłością własne marzenia.

Próżnię wokół siebie czują najbardziej próżniacy; pustkę w sobie – pustaki.

Przychylny los – to przeznaczenie; nieprzychylny – to tylko pech.

Przyjaciela lubi się za to, że jest, a nie za to, czym jest.

Przyjaciele chętniej współczują, niż pomagają.

Przyjaciele, którzy nie mają wad, są nie do zniesienia.

Przyjaciół się nie wybiera, na nich się zasługuje.

Przykrości wyrządzone innym zapominam – podobnie jak wszyscy – z dużą łatwością; pamiętam długo tylko te, które dotknęły mnie samego.

Psa nie da się skazać na ludzkie życie; skazać ludzi na psie życie – da się bez trudu.

Psychikę naszą „zatrudniamy” jednostronnie, tylko dla stwarzania posłusznego i wygodnego dla siebie świata.

R

Racja każdego narodu jest zawsze prawdziwa, przynajmniej dla niego samego.

Rodzimy się równi, ale żyjemy po to, aby temu zapobiec.

Reguła dotycząca wszystkich nie ma najczęściej zastosowania do nikogo.

Religie i partie są zawsze śmiertelne. Rodzą się i umierają. Nieśmiertelni są tylko aktywiści i kapłani.

Rozwiązanie jednego problemu służy tylko stworzeniu następnego.

Równać można w górę, równać można w dół, najwygodniej jednak w życiu równać pół na pół.

Różnimy się nie tylko genotypem czy liniami papilarnymi, ale nawet trajektorią wytrysku moczu.

Rzecz nie w tym, aby poznawać swój los, ale w tym, aby samemu go stwarzać.

S

Są tacy, że nawet ich ziewnięcie bywa nagradzane jak najdzielniejszy uczynek.

Serca ludzkie są jak kurze jaja, raz twarde, raz miękkie.

Siebie słuchać nie umiemy, innych – najczęściej nie chcemy.

Skoro nigdy oglądać siebie w całości nie jestem w stanie, to skąd ta pewność we mnie, że znam siebie aż tak dobrze?

Skoro wydaje ci się, że wiesz już wszystko, znaczy, że nie wiesz jeszcze najważniejszego.

Słów używa się tak samo chętnie do wyrażania myśli, jak i do ich ukrywania.

Specjalista od małp zawsze wie, że z małej małpy nie zrobi człowieka. Rodzice zaś nie zawsze wiedzą, że z małego człowieka robią często małpę.

Specjaliści przekonują nas prostaczków, jak łatwo stać się z dziada milionerem; życie zaś pokazuje, że znacznie częściej i łatwiej zostaje się jednak z milionera dziadem.

Sporo jest takich abstynentów, którzy nie piją nic tylko między jednym kieliszkiem a drugim.

Sprawność języka nie zależy od wykształcenia... I lingwistę byle lesbijka pokona bez trudu cienia.

Sprawy nie układają się same. Pomagamy im my lub przypadek.

Sprzeczności nie są groźne, bo same się znoszą; groźne są niedorzeczności.

Staramy się dobiec do mety przed innymi... I po co? Przecież każdy ją osiągnie.

Szanująca się kobieta ogranicza stosunki, szanujące się państwo – odwrotnie.

Szanujmy teraźniejszość a uszanuje nas przyszłość.

Sztuką jest powiedzieć o innych jak najmniej, a zaszkodzić im jak najwięcej.

Ś

Śmiech i radość są balsamem dla ciała, smutek – dla duszy.

Śmieszne, gdy cnotliwa dziewczyna ugania się za chłopakami. Kto słyszał, aby sarenka goniła myśliwych?

T

Ten mówi za wiele, kto wie za mało.

Ten się tylko chwali, kogo nikt chwalić nie chce.

Ten tylko kocha szczerze bliźniego swego, kto już nie kocha siebie samego.

Ten tylko może być nauczycielem, kto przez całe życie potrafi być uczniem.

Teoretycznie istnieją dwie polityki: polityka zasad i polityka interesów; w praktyce: interes łatwo staje się zasadą, zasada zaś interesem.

To dziwne, ale właśnie lud, to znaczy ten, co naprawdę tworzy byt, jest najczęściej skazywany na niebyt.

To kłamstwo, że biedni żyją kosztem bogatych, w istocie bogaci zawsze żyją kosztem biednych.

To nie my kłamiemy, to nasze zmysły kłamią... a my te kłamstwa tylko powtarzamy.

To nieprawda, że wszyscy ludzie są braćmi; prawie połowa – to przecież siostry.

To oczywiste, że nic nie jest oczywiste.

To, co się dzieje między mną a innymi – widzę; to, co we mnie – pozostaje niewidoczne.

To, co pomyślane i wyobrażone jest równie realne, jak i to, co rzeczywiste.

To, że jestem w ciągłym ruchu, zawdzięczam tylko aniołom, które poruszają moimi skrzydłami i diabłom, które kręcą moim ogonem.

To, że ludzie chcą coś posiadać, nie jest złem. Złem jest tylko, gdy ich chęć posiadania nie zna granic.

To, że mówię o tym, jaki jestem, nie oznacza wcale, że jestem taki, o jakim mówię.

Trudno polubić tego, kto usilnie stara się o to, aby go polubić.

Trzeba być mądrym, aby pieniądze zdobyć, ale trzeba też być i głupim, aby ich zdobycia za wszelką cenę pragnąć.

Tylko dzieci traktują świat poważnie. Dorośli, bądźcie dziećmi!...

Tylko innym nie wolno zbyt wiele chcieć, ja powinienem wszystko mieć.

Tylko kwiaty dzielą się swoim zapachem ze wszystkimi... i z dobrymi, i ze złymi; ludzie nie... mogliby się rozchorować.

Tylko mocni tworzyli; słabi zwykle rozprawiali o tym, jak się tworzyć powinno.

Tylko myśl pojedyncza coś waży. Te, które kłębią się i roją są bez znaczenia.

Tylko „nic” w przyrodzie nie ginie. Wszystko inne tak.

Tylko nieboszczyk sprawdza się jako właściwy człowiek na właściwym miejscu.

Tylko przez czysty przypadek każdy przypadek uchodzi za czysty.

Tylko te narody są naprawdę niebezpieczne, które zanadto kochają siebie.

Tylko to, co we mnie, jest być może moje.

Tylko ułamek naszych myśli może dostąpić zaszczytu znaczenia.

Tylko wtedy, kiedy kochamy, potrafimy być lepsi dla innych, niż dla siebie.

U

Uczymy się jedynie na cudzych błędach, bo tylko te naprawdę dobrze widać.

Uczymy się nie tylko tym, co i jak mówimy, ale i tym, że nie mówimy.

Uczony wie o tym, o czym nikt nie wie; nie wie zaś o tym, o czym wiedzą zwykle wszyscy.

Udawanie pracy jest mozolniejsze, niż ona sama.

Umiemy dobierać się zaletami; nie potrafimy zaś – wadami.

Umysł ludzki jest jak żarówka, świeci najjaśniej przed końcem.

Utrwalać warto w sobie tylko to, co w nas najcenniejsze. Resztę można spokojnie pominąć.

Upadać można, podnosić się trzeba.

Uproszczenia wiodą do prostoty lub prostactwa.

W

W „ciemnym” średniowieczu kapitał był sługą człowieka, w oświeconej współczesności – człowiek sługą kapitału.

W czasach jaskiniowych nie było uprawnień i przywilejów, nierówności i hierarchii... Postęp to wszystko naprawił.

W każdym indywidualnym doświadczeniu mieścić się może tyleż samo najprawdziwszej mądrości, co i najzwyklejszej głupoty.

W każdym zwycięstwie tkwi zapowiedź nowej bitwy... o obronę zdobytych przywilejów.

W naszej historii mieliśmy sporo trzeźwych marzycieli, ale znacznie więcej nietrzeźwej reszty.

W okopach nie giną tylko nigdy sprawcy wojen.

W polityce najmniej uczciwych graczy, najwięcej zwyczajnych szulerów.

W rękach losu każdy to tylko persona non grata, a wmawia mu się, że w jego – leżą losy świata.

Ważne – co myślimy, ale ważniejsze – co czynimy.

Ważne jest to, że się już dużo wie, ale ważniejsze, że się wie, iż się jeszcze dużo nie wie.

Widzimy zwykle podobnie, tylko rozumiemy różnie.

Wiecznie trwają tylko spory pozbawione najmniejszego sensu, to znaczy dotyczące spraw, których istnienia nie można ani dowieść, ani im zaprzeczyć.

Wiedzieć o czymś, to za mało. Trzeba to coś jeszcze znać.

Wiele rzeczy zaczynamy po nowemu, aby skończyć po staremu.

Wielka to niegodziwość, że na banicję skazujemy ludzką uczciwość.

Wielu chciałoby zachować twarz, ale tylko po to, aby uratować własną d...

Wielu jest szczerych wobec innych tylko ze zwykłej przebiegłości.

Wielu już wierzy za Einsteinem, że wszystko jest względne... nawet moralność.

Wielu z nas żyje śniąc i nie budząc się przez całe życie.

Wielość społecznych postaw jest do przyjęcia tylko wtedy, jeśli prowadzi do jedności poszukiwań.

Wiem, że rozumem nie grzeszę, bo ciągle jeszcze wierzę, że moralność powinna być ponad polityką, zaś dobro ponad interesem.

Wiemy, kto stworzył świat. Ale nie wiemy, kto stworzył zaświaty.

Wiemy, że z jabłka zerwanego z drzewa mądrości narodziło się zło. Nie wiemy jednak czy z jabłka zerwanego z drzewa głupoty narodzić się może dobro.

Więcej było w historii tych, co się sprzedawali, niż tych, co się odkupili.

Większość zawsze pracuje dla mniejszości, ale materialne bezpieczeństwo większości leży zawsze w rękach mniejszości.

Własne miary chcemy ustalać sami... Nikt nam w tym nie powinien przeszkadzać, ani nadmiernie pomagać.

Własnego charakteru – jak własnej skóry – zmienić się nie da.

Wnioskowanie jest dowodem w nauce; wiara – dowodem w religii.

Wolę człowieka w zwierzęcej skórze, niż zwierzę w ludzkiej.

Wspomnienia nigdy nas nie wyprzedzają; tylko wloką się za nami.

Wszyscy cierpimy z powodu tej samej wady, że posiadamy wady.

Wszystko, co jest słuszne ogólnie, nie musi być słuszne w przypadkach szczególnych.

Wśród wielu zdolności najpowszechniejszą jest zdolność do popełniania głupstw.

Wznoszenie upaja, upadek trzeźwi. Najczęstszą przyczyną naszych klęsk i sukcesów nie są inni ludzie, ale my sami.

Z

Z miłością jak z lodem. Jeśli często nie schładzać, topnieje.

Za nierówność społeczną jednako odpowiadają ci, co wywyższają się ponad wszystkich, jak i ci, którzy godzą się na własne poniżenie.

Za wielkością może tęsknić tylko mały, bo nie tęskni się za tym, co już się posiada.

Zaakceptować to, że jest się nikim – to wspaniałe. Nie obchodzi nas wtedy ani sukces, ani porażka, ani zaszczyt, ani niełaska.

Zakochanym, jak i lunatykiem, nie jest się dlatego, że się to lubi, ale jest się dlatego, że się nie być nim nie da.

Zapamiętywanie jest równie ważne i potrzebne, jak i zapominanie.

Zaradność chętnie łączymy z inteligencją i dynamiką, niechętnie tylko z etyką.

Zarówno bogactwo, jak i ubóstwo prowadzić mogą łatwo i do wolności, i do niewolnictwa.

Zawsze lepsze jest jasne i przejrzyste przedstawienie sprawy, niż nazbyt jasne i nazbyt przejrzyste jej usprawiedliwianie.

Zawsze mamy w sobie więcej, niż na to wyglądamy.

Zdać sobie sprawę, że nie jest się lepszym od innych, to znaczy wyzbyć się nieuzasadnionej próżności.

Ze wszystkich gatunków tylko człowiek nie zawsze chce być tym, czym na ogół być powinien.

Zmieniać siebie jest niemożnością, zmieniać własne zachowanie – obowiązkiem i powinnością.

Zmieniamy się bez przerwy. W spotkaniach po latach nie uczestniczy już z tobą twój stary znajomy, ale zupełnie inny już i nowy człowiek.

Zwaśniona społeczność nie stanowi dla władcy większego zagrożenia.

Zwolnić człowieka od odpowiedzialności znaczy tyle samo, co zwolnić przyczynę od wywoływania skutków.

Ź

Źle, gdy ideologie stają się społeczną religią; źle także, gdy religie stają się społeczną ideologią.

Ż

Żaden naród nie chce wybierać innego narodu na miejsce pierwsze; zajmuje on je sam na mocy „powołania”.

Żadne szczere myślenie o Bogu nie może być herezją i tylko ten, kto myśli o tym inaczej, sam jest heretykiem, bo zabrania innym odkrywać Boga w sobie.

Życie z pieniędzmi – to nie sztuka. Sztuką jest życie bez nich.

Żyjemy nie tak, jak chcemy i nie tak, jak powinniśmy, ale tak, jak nam się to wmówi lub tak, jak wmówimy to sobie sami.