Jest taki czas,że dużo smutku wzbiera się w Nas.. Gdy życie smutnym jest westchnieniem,kiedy marzenia jak źródło wyczerpane,gdy uśmiech boleści jest cieniem,słowo "nadzieja" jest pustym sloganem.Cóż wtedy czynić z oczami jak woda,jak leczyć serce krwawiące.Czy wierzyć jeszcze,czy szepnąć ...szkoda,czy martwym być na słońca promienie? NIE WIEM!!!.. Im bardziej szczęścia pragniesz,kochasz,tym większa żałość, boleść i płacz,bo nastaje smutny, smutku czas,łzy kapią, żal jest wszędzie,lecz serce i oczy są nadziei pełne na lepsze jutro,ciepłe słowo,marzenia, wymianę spojrzeń,dotyk dłoni,bliskość drugiej osoby...Bo świadomość ,że komuś na Tobie zależy dodaje  skrzydeł i wiary do życia..Jest nadzieją,że za chwilę odejdzie  zła chwila...Ewie tego brakowało...Prostego słowa- dziękuję,proszę,kocham cię ,uśmiechu na dzień dobry i do widzenia...Zwykłego ,czułego spojrzenia,by ktoś tulił jej dłonie,pogładził  delikatnie skronie...Uśmiechu, łez radości ...Rodzinę miała..ale ciągle była sama!Płakała -  nikt tego nie widział,krzyczała - nikt nie słyszał,odchodziła - nikt jej nie zatrzymał...Jej dusza SOS wołała - nikt dłoni nie podał..Ciemna noc, a wokół nic i nikt-tylko Ona ,jej ból i łzy..Żyła skromnie, żyła skrycie,nie było osoby,która ją rozumiała,nie było takiej ,która pocieszyć chciała..Pragnęła,żeby wszystko było lepiej,marzyła żyć w radosnej strefie..Dawno przelana żalu czara w krzyk jej rozpacz zamieniała..Na hasło SOS- odzewu nie słyszała..Kamienne serca,wygasłe sumienia! Nie odbierały sygnału ...wysłane SOS... umiera!..Spragnione miłości,szacunku, samotne i smutne.. Lecz....Koło fortuny, kołem się toczy,historia lubi się powtarzać..Przyjdzie do ,,kamieni" miłość,którą rozdają ,obejmie, i czule spojrzy im w oczy..

Wciąż jesteście przy nas, chociaż Was nie ma, bo wiesz.. w życiu różnie bywa, los nie szczędzi trosk, tylko łez przybywa. Stoję przy grobie i nic nie widzę, mgła w oczach, ale płakać się nie wstydzę.. Powiedz mi tylko, czy tam u góry jesteście szczęśliwi? Dlaczego odeszliście, tak nagle, bez pożegnania, na rajskie niwy?

A gdy nadejdzie ten ostatni dzień,potokiem ciszy wypełni chwile,poczuję znowu ciepła Twego cień,nim zacznę znikać w niebiańskim pyle,przyspieszać będą sekundy marzeń,oddech cierpienia zagłuszy trwanie,zamknie się wieko pięknych zdarzeń,tą samą drogą zaczniemy kroczyć,zadźwięczą serca anielskim graniem..

Nawet w śnie wspomnienia mie­szam ze łza­mi, myślę by znów Was dot­knąć,nie opuszczać być na zaw­sze ra­zem.Budzę się przy­pomi­nając so­bie każdy sen i Wasze słowa "-jeszcze nie te­raz...jeszcze nie.

Czas mija… Ból rozstania pozostał…

Tęsknota i miłość nie maleje...

Cicho zawołaj do swego Anioła, popatrz w niebo i przypomnij sobie, że jest ktoś bliższy niż własny cień... Jest tak jasny, że niewidzialny,tak dobry,cichy, kochany i w Twoje serce ciągle zasłuchany... - To Twój Anioł Stróż - przez Pana Boga Ci dany, znający Cię lepiej od taty i od mamy. Odezwij się do Niego modlitwą, na pewno Twoje smutki i łzy przy Nim znikną...

Znów jesteś smutna,płaczesz może? Tak przykro patrzyć w Twoje oczy:((( Zrozum,ten płacz Ci nie pomoże i tylko serce żal otoczy. Te dni nerwowe, tyle nocy w otwartych oczach się odbiło i jakby sercu brakło mocy, jakby swą siłę już straciło. I ten wzrok smutny-jak uwięziony w klatce ptak polny- patrzysz na mnie i tylko długich rzęs zasłony trzepoczą,póki łza nie spadnie. Widzisz kochana-tak jak sępy, czyhają troski wszędzie wokół. Uśmiechem uderz w ich zastępy, za ich grobami znajdziesz spokój. Wiesz -las jest szary lecz z oddali- podejdź więc bliżej ,to niewiele, wtedy barw tęczą się zapali, usłyszysz ptaków wdzięczne trele. Spójrz obok siebie,czy nie widzisz? To ja tu stoję, tuż przy Tobie, a tam na grzybie krasnal siedzi, łzą rosy pije Twoje zdrowie. A ja dla Ciebie Dobro stworzę i nim w oddali gwiazdy zgasną, uklęknę przed nim i poproszę, by dało Twemu Szczęściu uśmiech jasny, niech Zło precz odejdzie, niech smutek zgaśnie!

Dlaczego z losem musimy walczyć?

Boże,powiedz dlaczego serce,ciało i duszę rozpacz przytłacza, czy tak zasłużyć trzeba na niebo,by się dostać do Twego świata ? Chociaż nadzieja jeszcze została,z wiarą ku Tobie wznoszę swe oczy, ludzka istota jest taka mała,Boże,a może tak się z nią droczysz ? Tak jak tonący za brzytwę chwyta,by jeszcze chwilę jedną zachować, a dzień w troskach za dniem umyka,może tak mógłbyś dziś po czarować? Spraw,by się mogli z koszmaru zbudzić,by już nie musieli się w nim pogrążać, choć mają do koła przyjaznych ludzi,w Twoich ramionach chcą przecież zostać. Tak wiele możesz uczynić Panie,bo przecież wielka jest Twoja siła, popatrz jak oni  ze swoim  losem wciąż walczą,czy tę wiarę chcesz złamać ? Ciebie dziś proszę...Spraw,by marzenia swoje spełnili i spokoju zaznali.

Są łzy, co jak ogień palą,

Są serca, które się nigdy nie żalą,

Są winy, na które nie ma sędziego,

Więc kiedy płaczę, nie pytaj, dlaczego.

Cier­pię ka­tusze!Za­pom­nieć nie mogę!Jak tęsknię - ni­komu nie po­wiem!