Posyłam kwiaty...

Posyłam kwiaty - niech powiedzą one
To, czego usta nie mówią stęsknione!
Co w serca mego zostanie skrytości
Wiecznym oddźwiękiem żalu i miłości.

Posyłam kwiaty - niech kielichy skłonią
I prószą srebrną rosą jak łezkami,
Może uleci z ich najczystszą wonią
Wyraz drżącymi szeptany ustami,

Może go one ze sobą uniosą
I rzucą razem z woniami i rosą.
Szczęśliwe kwiaty! im wolno wyrazić
Wszystkie pragnienia i smutki, i trwogi;

Ich wonne słowa nie mogą obrazić
Dziewicy, choć jej upadną pod nogi;
Wzgardą im usta nie odpłacą skromne,
Najwyżej rzekną: "Słyszałam - zapomnę".

Szczęśliwe kwiaty! mogą patrzeć śmiele
I składać życzeń utajonych wiele,
I śnić o szczęściu jeden dzień słoneczny...
Zanim z tęsknoty uwiędną serdecznej.

Adam Asnyk

Rwanie bzu Narwali bzu, naszarpali, Nadarli go, natargali, Nanieśli świeżego, mokrego, Białego i tego bzowego. Liści tam - rwetes, olśnienie, Kwiecia - gąszcz, zatrzęsienie, Pachnie kropliste po uszy I ptak się wśród zawieruszył. Jak rwali zacietrzewieni W rozgardiaszu zieleni, To się narwany więzień Wtrzepotał, wplątał w gałęzie. Śmiechem się bez zanosi: A kto cię tutaj prosił? A on, zieleń śpiewając, Zarośla ćwierkiem zrosił. Głowę w bzy - na stracenie, W szalejące więzienie, W zapach, w perły i dreszcze! Rwijcie, nieście mi jeszcze! Rwanie bzu - Julian Tuwim

 

Na księżycu czarnym wiszę patrząc w gwiazd gasnących ciszę. W mroku dumnym i bezgłośnym ze strzaskaną harfą snów płynę - szukam jej - nie odnajdę już. T. Miciński Zagubieni wśród gwiazd Nim stworzył Pan w odnóż Ziemi skłon, to sięgnął w noc, wszystkie gwiazdy wziął w dłoń. I siał je przez palce jak złoty piach, lecz zgubił Pan jedną z gwiazd. Zasępił się Pan, szukał w ciemną noc gwiazdeczki, co ją wiatr pognał w dal i mrok. Gdy ją znalazł obiecał dbać o nią jak nikt, by nie była sama wśród gwiazd I człowiek wie, że nie ważne to, czy niebo czyste, czy chmury mkną.   Dopóki dobry Bóg dba o jego los w każdą z dróg, którą mógłby pójść. Minęło w życiu wiele nocy i dni, mam zmęczone oczy i coraz mniej sił. I czasem myślę, że Bóg odszedł gdzieś w dal, zapomniał tego co obiecał nam. Bo jesteśmy sami wśród gwiazd, małych gwiazd, wielkich gwiazd, które lśnią co noc. Bo jesteśmy sami.. wyk. Katarzyna Groniec

 

Dobre słowa, czułość i delikatność…

Wszyscy tego potrzebujemy,

ale możemy też ofiarować ten Dar innym.

Nigdy nie lekceważ potęgi dobrego słowa lub uczynku…

Trochę zapachu pozostaje zawsze na rękach tych

co rozdają róże…

 

Niech Boski Wędrowiec,

który z miłości do nas pokonał nieskończoną
odległości z Nieba na Ziemię,

udzieli Wam obfitości łask.

Niech Maryja
- Nauczycielka Pięknej Miłości,

trzymająca w swych ramionach
Nowonarodzone Dziecię

wyprasza nadal wiele łask,

pokój, radość i szczególne błogosławieństwo

Bożej Dzieciny

na nadchodzący czas.

 

POZDRAWIAM CIEPŁO
Wesołych Świąt życzę
bez trosk i zmartwień
z Małym JEZUSKIEM
w sercu

  BS-ka

 

Najpierw minie nasza miłość,

potem sto i dwieście lat,

potem znów będziemy razem:

 

komediantka i komediant,

ulubieńcy publiczności,

odegrają nas w teatrze.

 

Mała farsa z kupletami,

trochę tańca, dużo śmiechu,

trafny rys obyczajowy

i oklaski.

 

Będziesz śmieszny nieodparcie

na tej scenie, z tą zazdrością,

w tym krawacie.

 

Moja głowa zawrócona,

moje serce i korona,

głupie serce pękające

i korona spadająca.

 

Będziemy się spotykali,

rozstawali, śmiech na sali,

siedem rzek, siedem gór

między sobą obmyślali.

 

I jakby nam było mało

rzeczywistych klęsk i cierpień

— dobijemy się słowami.

 

A potem się pokłonimy

i to będzie farsy kres.

Spektatorzy pójdą spać

ubawiwszy się do łez.

 

Oni będą ślicznie żyli,

oni miłość obłaskawią,

tygrys będzie jadł z ich ręki.

 

A my wiecznie jacyś tacy,

a my w czapkach z dzwoneczkami,

w ich dzwonienie barbarzyńsko

zasłuchani.

 

 

MIŁOŚĆ OD PIERWSZEGO WEJRZENIA

 

Oboje sa przekonani,
Ze połączyło Ich uczucie Nagle.
Piękna żart Taka pewność,
ale niepewność piękniejsza.

Sądzą, Ze Skoro NIE znali SIĘ wcześniej,
nic Między nimi nigdy SIĘ NIE działo,
co bd do Ulice, schody, korytarze,
nd których Mogli SIĘ OD Dawna mijać?

Chciałabym Ich zapytać,
czy NIE pamietają –
moze w drzwiach obrotowych
kiedyś twarzą w Twarz?
jakieś „przepraszam” w ścisku?
Głos „pomyłka” w słuchawce?
- ale znam Ich odpowiedź.
NIE, NIE pamietają.

Bardzo by Ich zdziwiło,
Ze OD dłuższego juz Czasu
bawił SIĘ nimi Przypadek.

Jeszcze NIE całkiem gotów
zamienić SIĘ DLA nich w los,
zbliżał Ich i oddalał,
zabiegał im drogę
i tłumiąc Chichot
odskakiwał w bok.

Były Znaki, sygnały,
coz z Tego ZE nieczytelne.
Moze Trzy Lata Temu
Albo w zeszły wtorek
pewien listek przefrunął
z ramienia Na ramię?
bylo cos zgubionego i podniesionego.
KTO wie, czy juz NIE Piłka
w zaroślach dzieciństwa?

Były klamki i dzwonki,
nd których zawczasu
dotyk kładł SIĘ Na dotyk.
Walizki obok siebie w przechowalni.
Byl moze pewnej Nocy jednakowy sen,
natychmiast po zbudzeniu zamazany.

Każdy przecież początek
, aby tylko ciąg dalszy, w
księga zdarzeń
zawsze Otwarta w połowie

 

 

 

 

Po prostu połóż na stole klucz

A potem zamknij za sobą drzwi

Nie krzycz, sąsiedzi śpią

Zapomnij o mnie

Zapomnij że

Że byłaś ze mną

Taki mój błąd...