Nigdy nie ma tak na świecie By się wszystko udawało Czasem szczęście mocno sprzyja Czasem jest go ciut za mało.   Jakaś dawna stara blizna Mocno czasem boli.. Nie pozwala aby z życia Tylko radość brać do woli.   Jednak życie wciąż nam daje Piękne plany i marzenia I popycha nas do przodu Dając siłę do spełnienia."

 

 

Byłabym... Byłabym Ci słońcem na błękit­nym niebie... otu­lającym twą twarz pro­mieniami ... Byłabym krop­la­mi deszczu... zmy­wający­mi trud pra­cy z Twoich dłoni... Kwiatem pachnącym ... w dłoniach kwitnącym... jeszcze długo po zerwaniu... ma­kiem...chab­rem...wśród zbóż rosnącym Byłabym... i tak bez końca mogłabym wymieniać w co się dla Ciebie chciałabym wciąż zmieniać...

 

POWRÓT PIOSENKI

 

Piosnka, którą ukochana

Zwykła była mi nucić,

Piosnka dawno zapomniana

Przyszła sen mój zakłócić.

 

Jej melodia staroświecka,

Zapomniana od dawna,

Miała w sobie uśmiech dziecka,

A w łzę była oprawna.

 

Skąd się wzięła dziś na nowo

W sercu moim, któż zgadnie?

Ale słyszę ton i słowo,

Co mi dźwięczy tak ładnie.

 

Jeśli piosnki jak skowronki

Odlatują z jesienią,

A wracają znów na łąki,

Gdy się z wiosną zielenią -

 

To piosenki tej przybycie

I jej tchnienie miłosne

Może wróżyć nowe życie,

Przebudzenie i wiosnę.

 

Jeśli piosnki są, ach! tylko

Własnym cieniem człowieka,

Co tak duży ranną chwilką,

Z biegiem słońca ucieka -

 

A do dawnej wraca miary,

Kiedy słońce już nisko,

To ten powrót piosnki starej

Może wróżyć noc bliską.

 

- ADAM ASNYK

Tuwim, Julian

◦─◦༺ᛃ◇◆◇ᛃ༻◦─◦

List do kobiety
 
Gdybym ja nie był poetą,
A pani nie była kobietą,
To znaczy: gdybym ja umiał
Bez obłąkania i szału
Dań składać pięknemu ciału
I takbym się wyżył, wyszumiał;
Gdybym mógł kochać bez mitu, 
Bez natchnionego zachwytu,
Bez legendarnych przydatków,
Bez wahań, wzlotów, upadków,
Bez mistycznego pomostu,
Który prowadzi po prostu
Do pani (pardon!) pośladków;
Gdybym opuścić mógł z tonu
I nie zaznając katuszy
Dupie nie wmawiałbym duszy;
Gdybym z czułego szaleńca
Stał się buhajem bez ducha;
Miał znacznie mniej z oblubieńca,
A znacznie więcej z świntucha;
Pani zaś - ach! gdyby pani
Zostając przy swoich cudach
(Mówię o biodrach, o udach,
Piersiach i erotomanii,
O pani wprawie miłosnej,
O pani chuci radosnej,
O oczach - błękitnych kwiatkach -
O ustach - świeżych czereśniach - 
O włosach - złocistych pieśniach -
I wzmiankowanych pośladkach),
Gdyby się pani zdobyła
Na jeszcze jedną zaletę:
Gdyby tak pani zabiła
Przewrotną w sobie kobietę,
Tę niebezpieczną panterkę,
Tę chytrą, wieczną heterkę,
To głupie, fałszywe zwierzę,
Co z każdym będzie się tarzać,
Rozkładac, tulić, obnażać,
Za wiersz czy pustą zabawę,
Za parę pończoch czy sławę,
Nawet - z miłości - powiedzmy,
Lecz w jakiś sposób bezecny,
Bo obliczony bezwiednie
W tak zwanej podświadomości
Na efekt cudzej zazdrości
Oraz korzyści powszednie;
O, gdyby pani umiała
Kochając najidealniej
Nie sądzić, że bez jej ciała
I "ekskluzywnej" sypialni
Byłbym stracony, zgubiony,
Chodziłbym błędny, strapiony,
I, że prócz pani na świecie
Na żadnej innej kobiecie
Nie znalazłbym tyle szczęścia
I takiej pełni posięścia,
I takiej upojnie - skwarnej
Rozkoszy (dość popularnej),
I że bez pani spojrzenia
Nie ma już dla mnie natchnienia,
I że bez pani rozkraczeń
W szał wpadnę chorych majaczeń!
Że bez przychylnych jej gestów
Zapadnę w nicość i próżnię,
I odtąd juz nie odróżnię
Chorejów od anapestów;
Gdyby się pani, powtarzam,
Zmieniła nieco w tym względzie,
A ja bym się nie rozmarzał
Przy seksualnym popędzie,
To stałaby się z nas para
Ach, najszczęśliwsza w Warszawie!
Może się pani postara?
Ja także trochę się wprawię.
 
Lecz list się dłuży. A przeto
Kończę. Nadziei mam mało.
Bo cóż by z nas pozostało,
Gdybym ja nie był poetą,
Nie dążył ku "ideałom",
A pani nie była kobietą
tak jednolitą i całą?
 
A zresztą... małoż to bywa
Na świecie różnych wypadków?
Może się jednak zmienimy?
Adieu, Madame. Bądź szczęśliwa,
Kiedy się znów zobaczymy?
P.S.
Ukłony dla pięknych pośladków