Drzewo kwitnące

Złamana gałąź śliwy

u samego czarnego ramienia

jest jak poemat żywy

O bezowocnych marzeniach.

I jam drzewo, które życie więzi,

i w rękach się waszych szamocę -

nie łamcie moich gałęzi:

wszystko to są owoce.

Dajcie mi pachnąć bez słowa

- owoc mój słodki jest, wiecie?

Będziecie kiedyś żałować,

żeście zatruli mój kwiecień...

Pawlikowska-Jasnorzewska Maria