Wiosna wybiegła do ogrodu

i obudziła pąk forsycji,

warkocz leszczyny też był gotów,

swoim urokiem las zadziwić.

Wszystko jest jakieś nie to samo,

fala energii pierś rozpiera,

smutki już nie śpią pod powałą,

w sercu się rodzi właśnie teraz

niezwykła siła do tworzenia.

Niebo nabiera barwy głębszej,

bo szaroburych barw w nas nie ma.

Wiosna zielone pisze wiersze.