A kiedy przyjdzie...

Tadeusz Boy-Żeleński

        A kiedy przyjdzie godzina rozstania,

        Popatrzmy sobie w oczy długo, długo

        I bez jednego słowa pożegnania

        Idźmy - ja w jedną stronę, a ty w drugą.

        Bo taka nam już pisana jest dola,

        Że nigdy dla nas jutro się nie ziści,

        Wiecznie nam w poprzek stanie tajna Wola,

        Co tkliwość mieni w podmuch nienawiści.

        Najmilsza moja! Leć, kędy cię niesie

        Twych piórek zwiewność i krwi młodej tętno;

        Leć, kędy życia pieśń wzdyma i gnie się

        w rytmów tanecznych melodię namiętną;

        Leć, kędy Rozkosz wyciąga ramiona

        Po smutne serce człowieka tułacze,

        Co w jej śmiertelnym spazmie drży i kona,

        I wyje z bólu, i ze szczęścia płacze...

        Leć... ale pomnij: w pogody uśmiechu,

        W marzeń haszyszu i smutków żałobie,

        I w cnot dystynkcji, i w plugastwie grzechu

        To wiedz, najmilsza: ja jestem przy tobie.

        Oczyma na cię patrzę skupionemi,

        Jak na misterium ważne, groźne prawie,

        I co bądź czynisz biedna Córo Ziemi,

        Ja, brat twój starszy, ja ci błogosławię...

        Gdy będziesz cierpieć, ja ciebie pocieszę,

        A gdy się zbrukasz, wówczas wiedz, ty droga:

        Ja cię wysłucham i ja cię rozgrzeszę,

        Bo taką władzę mam daną od Boga.

        W twe dłonie wtulę twarz od tęsknot bladą,

        O twe kolana głowę oprę biedną,

        A ty mi daj bajaj, o Szeherezado,

        Twych cudnych nocy, ach, tysiąc i jedną...

        A kiedy przyjdzie godzina spotkania,

        Może w nas pamięć dawnych chwil poruszy

        I bez jednego słowa powitania

        Popatrzym sobie aż w samo dno duszy...