Anioł w rozterce

 

Przysiadł Anioł za oknem i swe oczy cieszy ,

 bo choć ciałem nie może to myślami grzeszy.

 Nie dziwota to wszakże gdyż tak piękne ciało,

 w śnieżnobiałej pościeli Anioła wzywało.

 

 Śliczne oczka niebieskie, jędrne piersi i kibić,

 tak Anioła kusiły że chciał szybkę wybić.

 Lecz na próżno napiera skrzydłami powoli,

 chcąc dać upust nieznośnej, lubieżnej swawoli.

 

 I choć dusza powszechnie przed materią stoi,

 szybka nawet nie pęknie i dostępu broni.

 Bo zapomniał nieborak o prawdzie z morałem:

 ot że dusza jest duchem, ciało… materiałem.

 

            

Gdybym była aniołem

Z białymi skrzydłami

Z uśmiechem pięknym

Złotymi włosami

Mogłabym tańczyć

Boso po trawie

Całować Cię słodko

Gdy śnisz i mnie na jawie

Nucić Ci piękne

Ballady do uszka

Wskakiwać przez okno

Do Twojego łóżka

I choć nie jestem aniołem

Tylko ludzką latoroślą

Kocham Cię cudowną

Anielską miłością