ŻNIWA

Żyzna ziemia plon wydała
Czas żniwa przychodzi
Rolnik z kosą na ramieniu
Na pole wychodzi

Z nim żniwiarka co podbiera
Pokos za żniwiarzem
Przemierzają łan pszenicy
I zawsze są razem

Skoro tylko ranne słońce
Spije krople rosy
I skowronek z swoją piosnką
Wzbije się w niebiosy

Przepióreczka skryta w zbożu
Gdy kosiarz już blisko
Pozostawia swoje gniazdko
By zmienić siedlisko

Utrudzeni wciąż pracują
W skwarze, pocie czoła
Babcia obiad im przyniosła
Na posiłek woła

Garnek kaszy ma w koszyku
Twaróg, zsiadłe mleko
Obiad będzie gdzieś na miedzy
Do domu daleko

Jeszcze chwila odpoczynku
Gdy obiad skończony
By pokrzepić wątłe siły
Wrócić na zagony

Łan pszenicy już skoszony
Powiązane snopy
Teraz trzeba je zgromadzić
I ustawić w kopy

Słońce dzienny bieg już kończy
Ku ziemi się skłania
To rolniczej obraz pracy
Od dziejów zarania

Wraca rolnik z swoją żoną
Z kosą na ramieniu
By odetchnąć w swojej chacie
W jej ożywczym cieniu

20. 07. 2013

JÓZEF JEŻOWSKI