Znaleźć ciebie - spojrzeć na ciebie -to zaledwie przedsionek wyobraźni

- ale już nie dostępny moim oślepłym przez żal zmysłom.

Nie potrafię przypomnieć rysów twojej twarzy

-zatarły się w rozpaczy jak słowo w plamie atramentu.

Twój głos nie śpiewa we mnie

- we mnie która byłam najlepszym rezonatorem tego głosu.

Nie śpiewa bo krzyk samotności zagłuszył cierpliwe wyrazy

wypowiadane twoimi ustami.

I ręce twoje pogubiłam i usta i wszystko to co było tobą odeszło

-żeby zrodzić się na nowo w nagłym ostrym bólu po tobie.

H. Poświatowska