Trzeba wiedzieć kiedy skończyć . Papierosa , dogryzanie ludziom , upijanie sie i miłość .

 Zwłaszcza miłość .

 

Nie będę ci zdawać relacji z czułych głupot, które się opowiada przez całe noce,

 ani tego, w jaki sposób przekładał kosmyk moich włosów za ucho,

 ani słodyczy jego policzka przy moim, ani jego spojrzenia zatopionego w moim…

Widzisz, szybko popadam w banały.

 

Warto wierzyć, że to,

co najpiękniejsze dopiero przed nami.

 

Ciekawe ile jeszcze odmian samotności zostało do odkrycia.

 

Trzeba umieć czekać.

Wszystko w swoim czasie, nie?

 

Jednego jestem pewna, bez niego umrę za minutę, za dwie, za trzy, za cztery,

 dziennie umieram 1440 razy.

Są rzeczy, z których nikt z nas nie jest dumny, i dlatego o nich nie opowiada.

Wszystko mnie boli, gdzie byś mnie nie dotknął, to mnie boli. Gdzie byś nie strzelił, trafiasz we mnie.

Ostatnio żyję w ciągłym biegu, godząc szkolne obowiązki między czasem dla siebie i spotkaniami z przyjaciółmi. Chociaż nie zawsze, znajduję na wszystko czas.

Jesienne wieczory ze słuchawkami w uszach motywują a raczej zmuszają do pewnych przemyśleń. Też tak macie? 

Obiektywne podsumowanie dnia i nastawienie się przed nadchodzącym.. Stawianie sobie wyżej  poprzeczki jak i obiecywanie, że w danej sytucji zachowami się odważniej, inaczej.

Często nie zauważamy, nie doceniamy ludzi, dla których jesteśmy bardzo ważni, tym samym zadając im ogromną ranę prosto w serce. Jeszcze goryszym zachowaniem jest świadomość, że komuś na nas zależy, chociaż nie chcemy się w nic angażować, robimy im jakąkolwiek nadzieję, choć sami nie przywiązujemy do tego uwagi. To zbrodnia, umyślne krzywdzenie drugiej osoby. 

Ale kara nigdy nas nie ominie. 

Poznajemy osobę, bardzo nam na niej zależy, czujemy "to, coś", czego nigdy wcześniej nie doświadczyliśmy, owe motyliki w brzuchu urządzają sobie isnte YOU CAN DANCE. Nie mamy nad tym kontroli ani wpływu. Okazuje się, że niekoniecznie osoba ta odwzajemnia uczucie, a Ty nie potrafisz wykonać żadnych odważniejszych kroków. Masz do siebie żal, że wszystko potrafisz spieprzyć. Może to jest właśnie karą, żebyśmy poczuli się podobie jak ludzie, których odrzuciliśmy? Może czas zacząć myśleć o tym trochę inaczej? Nie wiem, każdy ma swój złoty środek. Mam cichą nadzieję, że wszyscy znajdziemy rozwiązanie wszystkich problemów, które swoje apogeum osiągają właśnie jesienią, przy strugach deszczu i gorącej herbacie.

Maybe.

Wypoczywajcie i korzystajcie z wakacji tak wyczerpująco, jak tylko się da! Buziaki - Maaybee.

 

Róbmy coś spontanicznego, bez przemyśleń, by mieć wspomnienia, których nigdy nie zapomnimy.

 

I stoją tak zapatrzeni w siebie jak w obrazek, ta delikatna kobieta i doświadczony facet.

 

Życie z drugim człowiekiem polega na tym, że zaczyna się lubić jego dziwactwa.

 

Moglibyśmy teraz się do siebie uśmiechać.

 

Najcięższą rzeczą jest oglądanie kogoś kogo kochasz,

kochającego kogo innego.

 

Kiedyś może staniesz nad moim grobem i usłyszysz ciche 'kocham' niesione gdzieś na wietrze wspomnień.

 

Głowa do góry, a optymizm wejdzie w nawyk.

 

Carpe diem!

 

Nie chcę już nikogo tracić,

bo za bardzo to boli.

 

Najgorzej jest iść samemu tą samą trasą, którą kiedyś przemierzaliśmy z ważną nam osobą.

 

Twój oddech oplątał się wokól mojego przesiąkniętego chłodem ciała.

 

Przeciwności losu bywają okrutne, bez skrupułów nas zniszczą.

 

Gdzieś w centrum miasta, które tkwi w każdym z nas, leży cmentarz naszych starych miłości. szczęściarze, zadowoleni ze swego życia i z tego, z kim je dzielą, przeważnie o nim nie pamiętają. nagrobki są wyblakłe lub powywracane, trawa nieskoszona,wszędzie plenią się jeżyny i dzikie kwiaty. u innych miejsce to wygląda schludnie i dostojnie jak cmentarz wojskowy. kwiaty podlano i ułożono, wysypane tłuczniem ścieżki są starannie zagrabione. wszystko tutaj świadczy o częstych odwiedzinach. cmentarz większości z nas przypomina szachownicę. niektóre pola są zaniedbane albo wręcz leżą odłogiem. {...} inne groby pozostają jednak ważne, choćbyśmy niechętnie się do tego przyznawali. odwiedzamy je często, niekiedy - prawdę mówiąc - zbyt często. nigdy nie wiadomo, jak będziemy się czuli po wyjściu z cmentarza: czasem będzie nam lżej, czasem ciężej na duszy. nie sposób przewidzieć, w jakim nastroju będziemy wracać do domu teraźniejszości.

 

I jeżeli całujemy się, aż do bólu - jest to słodycz, a jeżeli dusimy się w krótkim, gwałtownym, wspólnie schwyconym oddechu - ta sekundowa śmierć jest piękna.

 

Momenty, gdy jest zbyt cicho -

późno w nocy lub wcześnie rano,

gdy zdaję sobie sprawę,

że otacza mnie pustka

i nic więcej.

 

Nawet nie zauważyła, że się wycofywał. W milczeniu. Powoli. Gasła Jego obecność. Jak świeca, która się wypala.

 

Żyjesz we mnie, w moim wnętrzu. W tym zagubionym sercu.

 

Pewne kwestie próbujesz przemilczeć, nawet jeśli coś w środku rozpieprza wszystkie myśli.

 

Ale czasu nie da się cofnąć. I faktów nie da się wymazać. I tych kilku wersów nie da się zapomnieć. Nieodwzajemnienie, bo jak to nazwać inaczej. Dobrze nazwane. Po prostu. I tyle. Nieodwzajemnienie. Nie trzeba nic więcej. Żadnych słów. To mówi samo za siebie.

 

Twoje milczenie bolało najbardziej.

 

Naiwnie próbujemy zatrzymać czas, który nigdy nie staje w miejscu.

 

Co zrobisz? Znów skłamiesz?

 

Powiedziałeś: ,,przyjdę do ciebie nocą gdy będziesz spała skulona jak ciepły mruczący kot".

 

Wyłączam telefon,  pogadaj sobie z pocztą.

 

Żyję już trochę na tym świecie i zauważyłam, że jak ktoś ma w sobie dar by błyszczeć, to będzie błyszczeć nawet przez sześć warstw brudu, a ci, co błysku nie mają, błyszczeć nie będą, choćby ich nie wiem jak polerować.

 

Są chwile, kiedy nie wiemy jak ułożyć myśli, żeby nie bolało.