— Ba­ruch Spi­noza.

Miłość jest niczym in­nym, jak ra­dowa­niem się.

Szlachet­ne dusze nie smucą się z uczy­nione­go dobra.

Nie is­tnieją kłam­stwa, a je­dynie ka­lekie prawdy.

Co­kol­wiek is­tnieje, jest w Bogu.

Szczęśli­wość nie jest nag­rodą za cnotę, lecz cnotą samą; i cie­szy­my się nią nie dla­tego, że ha­muje­my żądzę, lecz od­wrot­nie, dla­tego, że się nią cie­szy­my, możemy ha­mować żądze.

Ludzka wol­ność ludzi po­lega za­led­wie na tym, że człowiek zna swo­je prag­nienia, nie zna na­tomiast przyczyn, które je wywołują.

Im więcej po­siada­my ra­dości, tym dos­ko­nal­si jesteśmy.

Lęk nie może is­tnieć bez nadziei, ani nadzieja bez lęku.

Każde ok­reśle­nie jest negacją.

Choćbyś uk­roił naj­cieńszy plas­te­rek, zaw­sze ma dwie strony.

Bóg czy­li natura.

Ten, kto się śmieje os­tatni, prze­ważnie nie ma jed­ne­go zęba na przedzie.

Za­dowo­lenie z sa­mego siebie jest praw­do­podob­nie naj­trud­niej osiągalne.

Gdy chodzi o spra­wy ludzkie, nie śmiać się, nie płakać, nie oburzać się, ale rozumieć.