Koty są piękne - zwinne, zgrabne i pełne wdzięku. Oczywiście zdarzają się wyjątki, ale jest ich bardzo mało. Samo patrzenie na koty to przeżycie estetyczne (no chyba, że właśnie wypluwają kłaczek...). Obcowanie z pięknem dobrze wpływa na ludzi.
Koty są sprytne - i swoim sprytem umieją zaimponować. Zdobywają to, co pozornie powinno być dla nich niedostępne, łatwo oswajają ludzi i doskonale umieją ich wytresować. A wszystko to w aksamitnych futrzanych rękawiczkach!
Koty są doskonałymi nauczycielami cierpliwości - żeby osiągnąć z nimi ludzkie cele trzeba nie lada umiejętności. Cierpliwości potrzeba także, by dowiedzieć się, jak popełniają swoje drobne kocie przestępstwa, np. jak ukradły jedzenie spomiędzy dwóch talerzy nie tłukąc żadnego, jak dostały się tam, gdzie ich być nie powinno itp.
Koty są znakomitymi terapeutami - dobrze wyczuwają ludzkie nastroje i umieją pocieszyć zbolałych i smutnych - przytulaniem się i mruczeniem, odwracaniem naszej uwagi itp. Kto ma kota, ten to wie. Gdy jednak nie pomagają subtelne środki, koty potrafią sięgnąć po argumenty cięższego kalibru - coś zepsują, zniszczą, stłuką (zawsze celowo, bo na codzień przecież są zręczne) i zatrudnią człowieka przy naprawie, kupnie nowego przedmiotu, sprzątaniu. Człowiek zajęty czymś konkretnym mniej się smuci i martwi!
Koty są pełne niespodzianek - nawet te, które mieszkają z ludźmi od wielu lat potrafią swoich ludzkich wspólmieszkańców czymś zaskoczyć. Chociażby zmianą upodobań. A to przeciwdziała zabójczej rutynie w związku:)
Koty są bardzo inteligentne - przynajmniej większość z nich. Niektóre chętnie biegają za piłeczką i aportują ją. Jeśli jednak udamy, że piłkę rzuciliśmy, a nie zrobimy tego - wystartują do niej na próżno raz - góra dwa razy. Potem będą uważnie patrzeć, czy piłka wyleciała z naszych rąk. Niestety, psa można tak nabrać o wiele więcej razy (wiem co piszę, mam zarówno psa jak i koty...). Takich przykładów jest więcej.
Koty są odpowiednimi zwierzętami dla ludzi zapracowanych - nie wymagają spacerów co najmniej 3 razy dziennie, lepiej też znoszą samotność, choć nie wszystkie. Gdy młody kot zdradza wielką tęsknotę za towarzystwem - radzę szybko dokupić mu drugiego kota. Starsze koty - choć tęsknią tak samo, mogą już nie zaakceptować innego kota. Dwa koty to dwa razy więcej radości, a tylko pół raza (lub mniej) pracy.
Koty są niezależne - to ich cecha uważana przez wielu, szczególnie zdeklarowanych miłośników psów, za wadę. Koty jednak kochają i przywiązują się do ludzi nie mniej niż psy, jednak nie manifestują tego tak mocno. No i potrafią okazac niezadowolenie, a nie tylko radość. Koty uczą więc akceptacji dla innych poglądów, tolerancji i szacunku.
Koty są potrzebne - te bezdomne zwłaszcza. Gdyby nie one, miasta dawno zjadłby myszy i szczury... Wsie także.
Niech więc żyją Koty - małe i duże, stare i młode, piękne i brzydkie!
Smak chwil
