Przysłowia polskie, staro polskie ludowe. 4

Nawet mistrzowi nie zaszkodzi nauka.

Mokry deszczu się nie boi.

Pierwsze koty za płoty.

Co po chlubie kiedy bieda skubie.

Po gościach jak po wojnie.

Złe drzwi, które lada klucz otwiera.

Chustka w kieszeni, a z nosa mu kapie.

Droższa przyprawa niż potrawa.

Chleb cudzym nożem krajany nie smaczny.

Ewa zgrzeszyła - Adama skusiła.

Milczenie jest wymowniejsze od mowy.

W dnie kieliszka wszystko znika.

Nauki korzenie są gorzkie, ale owoce smaczne.

Kto nie może - nie musi.

Gdzie wszyscy winni tam nie ma winnego.

Korzystaj z czasu póki czas.

Na obietnicy nikt nie zbankrutuje.

Nie igra się z miłością.

Lepsze żadna jak zła książka.

O co nie dbamy - zapominamy.

Kto ma mniej ma bezpieczniej.

Dobry młyn wszystko zmiele.

Dobry sen stoi za dobry obiad.

Dobrym oczom dym nie szkodzi.

W pustkach największe echo.

Diabłu święcona woda nie pomoże.

Szczera ochota otwiera wrota.

Niepozorny, ale wyborny.

Nikt nie jest, bez ale.

Droga do prawdy wiedzie przez błędy.

Kto daje ten też i bierze.

Kto długo wybiera, ten wybiera najgorsze.

przysłowie polskie

Sekret jest duszą dobrej rady.

Harda dusza w ubogim ciele.

Mała iskra wielki pożar wznieci.

Biada takiemu woły, co miękki kark.

W bajce bywa połowa prawdy.

Żaden czas nie jest twój, tylko ten, co minie.

Serce gorsze od narowistego konia.

Kot zawsze na łapy spadnie.

Tanie rzeczy najdroższe.

I najwyższa drabina ma ostatni szczebel.

Nie powiadaj - mówi - nikomu, a sam powiada każdemu.

Nie ruszaj cudzego, nie utracisz swego.

Krew gaśnie gdzie interes żyje.

I niewinnemu przy winnym się dostanie.

Nie ma zysku bez nakładu.

Krowa, która dużo ryczy mało mleka daje.

Doli swej nie zmienisz.

Nie, co ci wolno patrz, lecz co przystoi.

przysłowie ludowe

Do grosza grosz to się napełni trzos.

Na jednej łące wół szuka trawy, a bocian żaby.

Ludzi i żywota nie mierzy się łokciem.

Kula odbita oszczercę zabija.

W miałkiej rzece zawsze ryba drobna.