Jan Kochanowski, "Do dziewki"

Nie uciekaj przede mną, dziewko urodziwa,

Z twoją rumianą twarzą moja broda siwa

Zgodzi się znamienicie; patrz, gdy wieniec wiją,

Że pospolicie sadzą przy różej leliją.

Nie uciekaj przede mną, dziewko urodziwa,

Serceć jeszcze niestare, chocia broda siwa;

Choć u mnie broda siwa, jeszczem niezganiony,

Czosnek ma głowę białą, a ogon zielony.

Nie uciekaj, ma rada; wszak wiesz: im kot starszy,

Tym, pospolicie mówią, ogon jego twardszy;

I dąb, choć mieścy przeschnie, choć list na nim płowy,

Przedsię stoi potężnie, bo ma korzeń zdrowy.

Jan Andrzej Morsztyn, "Niegłupia"

"- Kiedy się lepiej zalecać - doktora

Pytała panna - z rana czy z wieczora?"

Doktor powiada: - "Lepiej to osłodzi

Wieczór, lecz zdrowiu nie tak rano szkodzi".

"- Uczynię - mówi - według twego zdania:

Wieczór dla smaku, dla zdrowia z zarania".

Kazimierz Przerwa Tetmajer, "Lubię, kiedy kobieta…"

Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,

kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu,

gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie

i wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie.

Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,

gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,

gdy krótkim, urywanym oddycha oddechem

i oddaje się cała z mdlejącym uśmiechem.

I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania

przyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądania

zwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia,

gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.

Lubię to - i tę chwilę lubię, gdy koło mnie

wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,

a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata

w nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, "Miłość"

Nie widziałam cię już od miesiąca.

I nic. Jestem może bledsza,

trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca,

lecz widać można żyć bez powietrza!

Leopold Staff, "Gdy w twoich ustach"

Gdy w twoich ustach z nieukojem

Szukam twojego serca woni,

Chciałbym cię zgnieść w objęciu mojem,

Zawrzeć jak ptaka w mojej dłoni.

I ściskam twe najsłodsze ciało

Śniąc, bym, pijany szczęścia trunkiem,

Mógł pokryć ciebie całą, całą,

Jednym jedynym pocałunkiem.

Władysław Broniewski, "Warum"

Miła, ja nie mam słów,

a miałem dość ich.

Nie wiem, skąd bierze się znów

ten lęk radości.

Czemu znów serce drży

jak wtedy wiosną,

a łzy zabłysły jak bzy,

co w Polsce rosną.

Tkliwość. I morza szum.

I noc co milczy.

Na Schumannowskie "Warum?" -

twój szept: "Najmilszy!..."

I trzebaż było tych mąk

i tej rozpaczy,

gdy dwoje splecionych rąk

tak wiele znaczy?

Bolesław Leśmian, "Gdy domdlewasz na łożu…"

Gdy domdlewasz na łożu, całowana przeze mnie,

Chcę cię posiąść na zawsze, lecz daremnie, daremnie!

Już ty właśnie - nie moja, już nie widzisz mnie wcale.

Oczy mgłą ci zachodzą, ślepną w szczęściu i szale!

Zapodziewasz się nagle w swoim własnym pomroczu,

Mam twe ciało posłuszne, ale ciało - bez oczu!...

Zapodziewasz się nagle w niewiadomej otchłani,

Gdziem nie bywał, nie śniwał, choć kochałem cię dla niej!...

Jan Brzechwa, "Erotyk"

Przez okno kwadratowe

Widzę wąsate drzewa,

Odkąd wdały się ze mną w rozmowę -

Śpiewam...

Przez kwadratowe okno

Widzę, że jesteś młoda,

A ja noc miałem taką samotną -

Szkoda!

Julian Tuwim, "Ofiarowując serce"

Posyłam ci bezdomne moje serce.

Co chcesz z nim zrób.

Na swoje zamień to bezdomne serce

Lub zatrać, zgub.

Wdzięczne ci będzie to bezdomne serce

Nawet za grób.

Kazimierz Wierzyński, "Usta twoje całując"

Usta twoje się snują, usta twe się wodzą,

Jak dwa ptaki różowe, po mnie lekko chodzą,

Jak dwa światła natchnione, oczu dotykają,

Usta twe mnie zabrały, usta twe mnie mają.

Jak wyznania wstydliwe, jak szepty szalone,

Powtarzam w ustach twoje usta niezliczone,

Od uśmiechu w kącikach do smaku języka -

Usta twoje całują i świat cały znika.

Jan Lechoń, "Pytasz, co w moim życiu…"

Pytasz, co w moim życiu z wszystkich rzecz główną,

Powiem ci: śmierć i miłość - obydwie zarówno.

Jednej oczu się czarnych, drugiej - modrych boję.

Te dwie są me miłości i dwie śmierci moje.

Przez niebo rozgwieżdżone, wpośród nocy czarnej,

To one pędzą wicher międzyplanetarny,

Ten wicher, co dął w ziemię, aż ludzkość wydała,

Na wieczny smutek duszy, wieczną rozkosz ciała.

Na żarnach dni się miele, dno życia się wierci,

By prawdy się najgłębszej dokopać istnienia -

I jedno wiemy tylko. I nic się nie zmienia.

Śmierć chroni od miłości, a miłość od śmierci.

Konstanty Ildefons Gałczyński, "Już kocham cię tyle lat…"

Już kocham cię tyle lat,

na przemian w mroku i w śpiewie,

może to już jest osiem lat,

a może dziewięć - nie wiem.

Splątało się, zmierzchło - gdzie ty, a gdzie ja,

już nie wiem - i myślę w pół drogi,

że tyś jest rewolta i klęska, i mgła,

a ja to twe rzęsy i loki

Emil Zegadłowicz, "Szał"

Gdy mi nagle zarzucasz nogi na ramiona

wrzącej w żyłach rozkoszy warem rozogniona -

gdy ręce moje, węże oszalałe żądzą,

po udach Twych i brzuchu ślepe, gniewne błądzą -

gdy Twe trzewia nasienia opryskuje wrzątek,

gdy krzyczę żeś Ty wieczność, koniec i początek -

gdy wołam: daj mi oczy! daj mi Twoje oczy! -

- ziemia zrywa praw łańcuch i w bezkres się toczy

z świstem, z łopotem, z hukiem! - ziemia - klacz chutliwa

pędzi! tętni! - a nad nią skier pienistych grzywa!

Do grzbietu jej przywarci, przemienieni w jedno,

lecimy w zawierusze gwiazd w groźne bezedno!

Kazimiera Iłłakowiczówna, "Urocznica"

A jaka jest, kiedy zasypiasz?... Różowa, różowa,

jak niesłychana suknia, jak kora sosnowa,

jak małe ręce migotliwe, pieszczotliwe...

jak blade usta, nareszcie szczęśliwe...

A jaka jest w tańcu?... Jak płomyk na głowie.

A jaka - kiedy kochasz?... Tego się nie wypowie!

Halina Poświatowska, "kiedy umrę kochanie…"

kiedy umrę kochanie

gdy się ze słońcem rozstanę

i będę długim przedmiotem raczej smutnym

czy mnie wtedy przygarniesz

ramionami ogarniesz

i naprawisz co popsuł los okrutny

często myślę o tobie

często piszę do ciebie

głupie listy - w nich miłość i uśmiech

potem w piecu je chowam

płomień skacze po słowach

nim spokojnie w popiele nie uśnie

patrząc w płomień kochanie

myślę - co się też stanie

z moim sercem miłości głodnym

a ty nie pozwól przecież

żebym umarła w świecie

który ciemny jest i kolor jest chłodny

Lesław Falecki, "Zadzwoniłaś kiedy tęskniłem…"

Zadzwoniłaś kiedy tęskniłem

jak zwierzę

za twoim rozkwitem warg

skurczem dłoni

zapachem piersi

zadzwoniłaś

i oboje rozerwaliśmy noc

na kawałki krzyku

Małgorzata Trzcińska, "popołudnie fauna"

wpadł

nieoczekiwanie

letnim popołudniem

wielkomiejski faun

w wypłowiałej

jeansowej koszuli

popołudnie zmieniło się

w wieczór

a wieczór w noc

jak bardzo smakowała

coca cola z lodem

Waldemar Żyszkiewicz, "Kobieta roztrzepana, kobieta roztropna"

Kobieta roztrzepana miewa czterech mężczyzn:

narzeczonego, męża, kochanka i chłopca.

Dlaczego właśnie czterech zgadnąć niepodobna,

czy to, że roztrzepana? czy to, że roztropna?

Mąż daje jej legalność, w zamian trzyma żonę.

Od kochanka pochodzi jej prestiż kobiecy:

stabilizacja zmysłów, szlachetne prezenty.

Narzeczony przynosi woń perfum i kwiaty,

właściwy obiekt uczuć. W dobrym towarzystwie

rozmowny, czarujący, nadzieja na przyszłość.

A chłopiec, po co chłopiec? Cóż może dać chłopak?

Z powagą naiwności swój młody czas daje:

wierzy w miłość, pożąda, o miłości mówi,

najwięcej ofiaruje, a najmniej dostaje.

Dla kobiety roztropnej czterech nie za wiele;

Każdy miewa ją taką, jak sobie pościele.  

Włodzimierz Dulemba, "Sześć wyznań"

ty będziesz wiatrem ciepłym jak pieśń

na moich wargach

i będziesz ptakiem co wije dzień

z rosy poranka

ty będziesz ogniem co płonie wciąż

nagi jak dotyk

i staniesz się jawą i snem

mojej tęsknoty

ty będziesz piaskiem co liczy czas

obu stron życia

i będziesz wszystkim co znaleźć chcę

w jednym zachwycie

Izabela Ptak, "Tam gdzie Anioły…"

Tam gdzie Anioły

mają skrzydła

u Ciebie dwie blizny

dla mnie

przeze mnie