Powiedz, czy tak wiele trzeba,
by dosięgnąć ręką nieba
i w marzeniach się zanurzyć,
mur dzielący nagle zburzyć.

Poczuć jak wiatr we włosach wieje,
szumiąc cicho, dać nadzieję,
że choć nam przybywa lat,
stale zmieniający świat.

My wciąż w sercu mamy wiosnę,
w nim uczucie to najprostsze,
bo tak bardzo pożądane,
ciepłe, miłe tak kochane

Bo, gdy miłość nas spotyka,
szarość dni gdzieś sobie znika
i wypełnia słońcem się,
gdy jest ktoś, kto kocha cię.