PORANEK

Skąpana 
w rosie poranka
nigdy już 
sobą nie będzie
promienie ojca 
kapią się w kropli
snu
jeszcze ziewającej ziemi
tulącej się w 
ramionach słońca
a ona bosymi stópkami
niczym elf
stąpając po śnie życia
budzi delikatnie 
dzwoneczkiem serca
poranek
ukochane dźwięki
przyrody
tworzy dzień
sercem miłującym
stwarza raj 
w symfonii 
wibrujących 
drżeniem leciutkim 
listków
Rachmaninow, 
nie to coś więcej 
bóg wszechistnienia gra życie
a ona każdego ranka
tworzy raj
delikatnie 
swym małym serduszkiem.