Czas Przeznaczenia

 

Dawno temu był sobie człowiek, który nie chciał mieć własnego

Anioła Stróża i robił wszystko, aby się go pozbyć.

Kąpał się w najgłębszych jeziorach, wystawiał na błyskawice,

błądził w najgłębszych lasach. Zawsze w ostatniej chwili czyjaś

dłoń wyławiała go z zimnej wody, wyprowadzała z ciemności,

chroniła przed piorunami. Anioł przychodził do niego w snach

błyszczący i pewny siebie. "Ja jestem, tak jak byłem i będę

dopóki świat się nie skończy” – powtarzał. Pewnego dnia człowiek

wszedł na Najwyższą Górę Świata i skoczył. Lecąc w dół

pomyślał, że nareszcie pozbędzie się swojego Anioła i

już go nikt nie ochroni. Nagle zauważył, że przestał

spadać i unosi się w powietrzu.

-Chyba fruwam – powiedział na głos.

-Fruwamy – poprawił Anioł, który trzymał go mocno w objęciach.

-Po co to wszystko? – zapytał wtedy zaciekawiony człowiek.

-Po to, aby ci pokazać, że możesz się mnie pozbyć tylko wtedy,

kiedy nadejdzie na to odpowiedni czas – odpowiedział spokojnie Anioł.

-Jaki czas? -zapytał gorączkowo zaniepokojony człowiek.

-Czas przeznaczenia – odpowiedział Anioł i puścił człowieka.

 

Każdy idzie swoją własną drogą, czy mu w życiu jest dobrze czy źle, własne ścieżki przez życie go wiodą, czy zabłysnął gdzieś, czy znalazł na dnie… Nasze ścieżki są różnie usłane, mogą ścielić je kolce lub róże… zawsze można wyruszyć w nieznane, by nie wdepnąć znów w życia kałuże… Prostą drogą przez życie swe kroczyć, jego sens tylko znaleźć istotny, aby nic nas nie mogło zaskoczyć, każdy uśmiech był zawsze pogodny… Tylko chwil się właściwych nauczyć, może takich co radość nam dają, wszystkie smutki swe z życia wykluczyć, one tylko na miłość czyhają… Nie jest łatwo iść dumnie przed siebie, i wyboje życiowe omijać, kiedyś los się uśmiechnie do Ciebie…dobra aura znów zacznie Ci sprzyjać… Nie ma niepotrzebnych zdarzeń Ani osób bez znaczenia poznanych Nie ma niedorzecznych marzeń Ani myśli w pustkę rzucanych……Wszystko ma swój sens…