Gdy od­kry­wam piękno w dru­giej oso­bie..piękno..które jest blis­kie mo­jemu ser­cu nie py­tam czy war­to..po pros­tu cieszę się..że mam szczęście spot­kać ko­goś ta­kiego.. broń Boże nie pragnę zmieniać świata ani tym bar­dziej siebie..nie pragnę również zmieniać tej oso­by..która mnie za­fas­cy­nowała swoją duszą..płyniemy..ra­zem czy też osob­no tym sa­mym stru­mykiem dokąd nas opat­rzność zap­ro­wadzi..

Kochani poez­ja jest ujściem naszych uczuć.. poglądów.. prag­nień.. od­bi­ciem nasze­go wnętrza – duszy ..ma­gia słów otacza.. każde­go z nas więc pozwoliłam sobie wpleść odrobinę poezji.. de­likat­ny ten ta­niec słów i dusz po nit­kach sieci..o tym co..piękne piórem opowiadać..by nie zat­ra­cić ser­ca w świecie obojętności..